Γάτες,γατούλες,γατάκια...

Από την επικαιρότητα

Αυτές τις μέρες ένα τραγικό γεγονός μας συγκλόνισε.
Ένας νέος άνδρας, βρέθηκε πνιγμένος μέσα σε ένα ρέμα σε περιοχή της Αττικής.
Βέβαια αυτό και μόνο το γεγονός δεν λέει τίποτα καθώς πολλοί νέοι άνθρωποι χάνονται καθημερινά από ατυχήματα ή άλλες αιτίες. Ωστόσο αυτός ο νέος έτυχε να είναι φίλος κάποιων φίλων μας και η ιστορία έχει άλλες παραμέτρους καθώς μάθαμε ότι πιθανή αιτία του θανάτου του ήταν η προσπάθεια διάσωσης του σκύλου του!
Έχουμε πολλές φορές διαβάσει στις εφημερίδες ότι "Σκύλος σκοτώθηκε για να σώσει το αφεντικό του.." όμως για το αντίθετο δεν το είχαμε ακούσει έως τώρα..
Η ιστορία έχει ως εξής: Ο νέος άνδρας έβγαλε μια βόλτα νωρίς το απόγευμα τον σκύλο του, ένα νεαρό ρόντβαιλερ που του το είχαν κάνει δώρο στο γάμο του πριν λίγους μήνες.
Συνήθιζε να πηγαίνει κοντά σε αυτό το ρέμα , όχι πολύ μακρυά από το σπίτι του.
Εκεί άφηνε το σκύλο του να τρέξει και να "πλατσουρίσει" στα λιγοστά νερά της άνυδρης συνήθως κοίτης του.
Όμως ξαφνικά εκείνο το απόγευμα, ένα ορμητικό ποτάμι άρχισε να γεμίζει το ρέμα απειλητικά.
Μετά από την έρευνα που έγινε μαθεύτηκε ότι κάποιο φράγμα ομβρίων άνοιξε η ΕΥΔΑΠ
και χωρίς καμιά προειδοποίηση, άνθρωπος και σκύλος βρέθηκαν μέσα στο νερό.
Πιθανόν ο άνθρωπος είδε τον σκύλο του να κινδυνεύει και μπήκε μέσα απερίσκεπτα να τον σώσει.
Ο άνθρωπος βρέθηκε μετά δυο μέρες πνιγμένος αλλά ο σκύλος αγνοείται.
Ένα μπουφάν, ένα κινητό και το λουρί του σκύλου ήταν στην όχθη του ρέματος.
Κανείς δεν θα μάθει ποτέ τι διαδραματίστηκε στο τόπο αυτής της τραγωδίας.
Ο άνθρωπος χάθηκε και ακόμη και αν βρεθεί κάπου το σκυλί σίγουρα δεν θα μιλήσει..μόνο
στο βλέμμα του ίσως μπορεί κανείς να διαβάσει την "πραγματική ιστορία".
Έχουμε ακούσει βέβαια πολλές φορές για ισχυρούς δεσμούς ανάμεσα σε ανθρώπους και σε ζώα, κυρίως για τους σκύλους και τα άλογα τα οποία αναπτύσσουν μια ιδιαίτερη δυνατή σχέση με τα αφεντικά τους, όμως τέτοια αυτοθυσία, αν όντως ισχύει αυτή η εκδοχή, είναι σίγουρα πρωτάκουστη!

Σκυλίσια έκφραση

Το σπίτι μας στην εξοχή

Χιονοθύελλα στην εξοχή

Ο ΜΠΛΑΚΥ

H Ιστορία του Μπλάκυ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΠΛΑΚΥ





Ο Μπλάκυ, είναι ένα μαύρο αδέσποτο σκυλί από αυτά που βλέπεις σχεδόν παντού
να «λουφάζουν» μπροστά από κάποια εμπορικά κέντρα ή Σούπερ Μάρκετ, περιμένοντας υπομονετικά κάποιους πονόψυχους πελάτες να τους ρίξουν κάποιο μεζεδάκι.
Μερικές φορές οι υπάλληλοι των μαγαζιών τα "υιοθετούν" φροντίζοντας την καθημερινή τους διατροφή.
Συνήθως όλα αυτά τα σκυλιά κάποια στιγμή ως δια μαγείας "εξαφανίζονται" χωρίς κανένας να τα αναζητήσει .. χωρίς να αφήσουν" ίχνη" από την σύντομη παρουσία τους σε αυτό τον κόσμο. .
Ο Μπλάκυ ζούσε έξω από ένα Σούπερ Μάρκετ των βορείων προαστίων όπου κατά καιρούς συχνάζουν πολλά αδέσποτα σκυλιά.
Ήταν μονίμως κουλουριασμένος ακίνητος σε κάποιο σημείο του πολυσύχναστου πάρκινγκ με κλειστά τα μάτια . Ήταν σχεδόν πάντα εκεί πότε μόνος του και πότε με παρέα . Όταν τον πλησίαζε κανείς για να τον ταΐσει, σηκωνότανε αργά, κουνώντας ρυθμικά την ουρά του, με ένα βλέμμα γεμάτο ευγνωμοσύνη! Και πάντα έτρωγε ότι του πρόσφερε κανείς έστω και αν είχε ήδη φάει.
Ποτέ δεν τον είδαμε να γαυγίζει η να συμπλέκεται με τα άλλα αρσενικά σκυλιά της περιοχής.
Κάποια στιγμή ο Μπλάκυ αρρώστησε. Το σώμα του καλύφθηκε από αντιαισθητικές άσπρες φολίδες και πληγές.
Πιστέψαμε ότι ήταν ψώρα και του βάλαμε τις απαραίτητες αμπούλες.
Από τους υπαλλήλους του Σούπερ Μάρκετ μάθαμε ότι και κάποιοι άλλοι φιλόζωοι τον φρόντιζαν. Έτσι κάπως πιο ξένοιαστοι συνεχίσαμε την ζωή μας και για λίγο καιρό δεν περάσαμε από κει..
Όμως για ένα ευσυνείδητο φιλόζωο οι εικόνα ενός άρρωστου σκύλου δεν σβήνεται εύκολα από την μνήμη του.
Μια κρύα μέρα του Χειμώνα επήγαμε στο Σούπερ Μάρκετ .. Ψάξαμε τον Μπλάκυ παντού, τον βρήκαμε κουλουριασμένο να τρέμει από το κρύο και την κακουχία, γεμάτο πληγές πάνω σε ένα παρτέρι από γκαζόν. Δίπλα του ένα άλλο θηλυκό σκυλί του έκανε παρέα.
Δεν διστάσαμε λεπτό τον βάλαμε αμέσως μέσα στο αυτοκίνητο. .
Εκείνος δεν διαμαρτυρήθηκε καθόλου σαν να μας περίμενε να το πάρουμε από εκεί, μόνο μας κοίταξε με κείνο το βλέμμα γεμάτο ευγνωμοσύνη!
Τρεις μήνες έμεινε σε ένα κλουβί στον γιατρό ο Μπλάκυ .. πάντα αδιαμαρτύρητα .. Πέρασε πολλά…. Το δερματικό του δεν ήταν μια απλή υπόθεση και οι γιατροί δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί δεν του περνούσε .. Τελικά, ότι δεν μπορεί η Ιατρική επιστήμη να εξηγήσει το αποκαλεί "αυτοάνοσο" νόσο ..
Και ο Μπλάκυ αδυνάτιζε, οι πληγές του πληθαίναν, τα διάφορα φάρμακα τον εξαντλούσαν. Η "ευθανασία" είναι πάντα μια λύση για αυτές τις περιπτώσεις .... Όμως για μας ο Μπλάκυ εφόσον δεν είχε καμιά "μοιραία" αρρώστια, έπρεπε να γίνει καλά. .
Δεν μπορούσαμε ούτε καν να σκεφτούμε αυτή την λύση ,ο Μπλάκυ μας εμπιστεύτηκε δεν μπορούσαμε να τον προδώσουμε!
Πιστεύουμε εξάλλου ότι ακόμη και τα αδέσποτα ζώα πρέπει να έχουν την ευκαιρία να θεραπευτούν.
Αυτό δεν πρέπει να είναι μόνο ανθρώπινο προνόμιο ..
Το" δικαίωμα στην ζωή" το έχουν όλα τα πλάσματα του κόσμου!
Παρά την άσχημη κατάσταση ,ο Μπλάκυ μας εκδήλωνε την ευγνωμοσύνη του κάθε φορά που μας έβλεπε, γλείφοντας μας δειλά το χέρι ενώ το βλέμμα του είχε μια βαθειά ανησυχία.
Κάποια στιγμή όμως άρχισε να συνέρχεται .. σιγά, σιγά οι πληγές του κλείνανε και το γυμνό του δέρμα να σκεπάστηκε από καινούργιο τρίχωμα.
Άλλη μια φορά είχαμε κερδίσει την μάχη πιστεύοντας ότι ο Μπλάκυ θα ξεπερνούσε αυτή την περιπέτεια.
Κάθε μέρα που περνάει ο Μπλάκυ βελτιώνεται σε ένα περιβάλλον που τον φροντίζουνε και τον αγαπάνε. Και αυτός το καταλαβαίνει και μας κοιτάζει με λατρεία και αφοσίωση.
Αυτό το βλέμμα αξίζει όλη την ταλαιπωρία που περνάνε μερικοί φιλόζωοι για να σώσουν .. "ένα μεγάλο μαύρο αδέσποτο σκυλί σαν και αυτά που βλέπουμε σχεδόν παντού .. "